موتور ماشین آلودگی هوا رود کارون آلودگی

موتور ماشین: آلودگی هوا رود کارون آلودگی خوزستان ایران اهواز خوزستان شهرهای مهم ایران

  • خرید کتاب از گوگل
  • چاپ کتاب PDF
  • خرید کتاب از آمازون
  • خرید کتاب زبان اصلی
  • دانلود کتاب خارجی
  • دانلود کتاب لاتین
  • توجه: در صورتی که فایل دارای ایراد است یا حقوق نویسنده رعایت نشده با ما تماس بگیرید

    گت بلاگز اخبار سیاست خارجی همه چیز به استراتژی روحانی و ظریف برمی گردد ، اروپا در ماجرای برجام تا

    دو تجربه کنشگری متفاوتِ اروپای متعامل و اروپای متخاصم در برابر کشور عزیزمان ایران در دو دهه گذشته، این پرسش را پیش روی کارشناسان و تحلیل‌گران قرار داده است که آ

    همه چیز به استراتژی روحانی و ظریف برمی گردد ، اروپا در ماجرای برجام تا

    اروپا در ماجرای برجام تا کجا پشت کشور عزیزمان ایران خواهد ایستاد؟ / همه چیز به استراتژی روحانی و ظریف برمی گردد

    عبارات مهم : اروپا

    دو تجربه کنشگری متفاوتِ اروپای متعامل و اروپای متخاصم در برابر کشور عزیزمان ایران در دو دهه گذشته، این پرسش را پیش روی کارشناسان و تحلیل گران قرار داده است که آیا اروپایی ها همچون سال های نهایی دهه 70 کشور عزیزمان ایران را برمی گزینند یا همانند سال های نهایی دهه 80 با آمریکا همراه می شوند.

    قرار گرفتن سیاست تنش زدایی و تعامل با غرب در دستور کار سیاست خارجی دولت های یازدهم و دوازدهم یکبار دیگر اروپا را میانه تنش پایدار کشور عزیزمان ایران و آمریکا قرار داده هست، درست همانند سیاست خارجی دولت های هفتم و هشتم در سال های نهایی و آغازین دهه 70 و 80 شمسی. در آن سال ها روابط جمهوری اسلامی کشور عزیزمان ایران و اروپا بعد از گذشت دو دهه تنش، دورانی بی سابقه را تجربه نمود و سطح روابط تا حدی زیاد کردن یافت که اروپا جهت نخستین بار بعد از انقلاب برابر آمریکا ایستاد و قانون تحریم های فرامرزی موسوم به داماتو را علیه کشور عزیزمان ایران اجرا نکرد.

    همه چیز به استراتژی روحانی و ظریف برمی گردد ، اروپا در ماجرای برجام تا

    این روند رو به رشد روابط دیری نپایید تا اینکه در سال های نهایی و آغازین دهه 80 و 90 شمسی، روابط در دوره احمدی نژاد نه تنها به نازلترین سطح خود بعد از انقلاب رسید بلکه اروپایی ها همگام با آمریکا و حتی پیشروتر از آن تحریم های سنگینی علیه کشور عزیزمان ایران اعمال نمودند. امروز و در سال های نهایی دهه 90 یکبار دیگر تاریخ به شکل عجیبی تکرار شده است و با بازگشت روابط کشور عزیزمان ایران و اروپا به کانال سال های نهایی دهه 70 شمسی و همزمان اعمال تحریم های تازه آمریکا علیه کشور عزیزمان ایران و دشمنی ترامپ با برجام، اینگونه به نظر می رسد که اروپا ناچار است مجددا میان کشور عزیزمان ایران و آمریکا دست به گزینش بزند.

    در این وضعیت، دو تجربه کنشگری متفاوتِ اروپای متعامل و اروپای متخاصم در برابر کشور عزیزمان ایران در دو دهه گذشته، این پرسش را پیش روی کارشناسان و تحلیل گران قرار داده است که آیا اروپایی ها همچون سال های نهایی دهه 70 کشور عزیزمان ایران را برمی گزینند یا همانند سال های نهایی دهه 80 با آمریکا همراه می شوند.

    دو تجربه کنشگری متفاوتِ اروپای متعامل و اروپای متخاصم در برابر کشور عزیزمان ایران در دو دهه گذشته، این پرسش را پیش روی کارشناسان و تحلیل‌گران قرار داده است که آ

    عده ای بر اساس شواهد و قرائن موجود این روزهای سیاست بین الملل و به خاص میل به اروپایی ها به روابط اقتصادی با کشور عزیزمان ایران و حساسیت آنها نسبت به آینده برجام و واگرایی این روزهایشان از دولت تندرو ترامپ، معتقدند که اروپایی ها کشور عزیزمان ایران را گزینش می کنند. ولی در نقطه برابر گروهی دیگر معتقدند که اروپایی ها تحت هر شرایطی متحد استراتژیک آمریکا به حساب می آیند و آنجا که پای ترجیح اولویت ها و منافع کلان در میان باشد آمریکا را برمی گزینند و نمی توان بر روی دوستی آنها حساب باز کرد. نگارنده اعتقاد است نگریستن به عنوان نقش اروپا در میانه تنش کشور عزیزمان ایران و آمریکا در چارچوب هریک از دو نظر فوق اگرچه بخشی از واقعیت ها را بازنمایی می سازد، ولی فاقد فهم صحیحی از کنش اروپایی هاست و در واقع یک خطای تحلیلی است.

    اصالت دادن به هرکدام از این دو دیدگاه، ما را در مورد نقش اروپا گرفتار خوش بینی و بدبینی بیهوده ساخته و به دام خطایی بزرگتر که همانا اشتباه در تصمیم سازی راهبردی هست، می کشاند. اساسا منطقی نیست که اروپا خود را در معرض چنین انتخابی قرار دهد و آنجا هم که به ظاهر قرار گرفته به معنای گزینش کشور عزیزمان ایران یا آمریکا نبوده هست. واقعیت این است که نه سیاست دهه 70 اروپایی ها به معنای گزینش کشور عزیزمان ایران بود و نه رویکرد دهه 80 آنها به معنای گزینش آمریکا. اتحادیه اروپا در گزینش ها و جهت گیری های خود همواره به یک چیز اصالت داده است: دیپلماسی در خوابیدن از کنشگری تعامل گرایانه در جهت برآورده ساختن منافع یکسان اعضایش. مبنای قدرت و توان کنشگری اتحادیه اروپا در نظام بین الملل در گرو هنر دیپلماسی است و اتحادیه اروپا اساسا یک کنشگر دیپلماتیک است و امری که به گزینش های آن جهت می دهد تعامل متقابل و دیپلماسی متعامل است.

    حال بیاید بر اساس این مبنا یکبار دیگر تاریخ روابط را تا به امروز مرور کنیم. در آخرهای دهه 70 میلادی جمهوری اسلامی کشور عزیزمان ایران به تعامل و دیپلماسی روی آورد، اتحادیه اروپا استقبال کرد و خیلی سریع روابط رشد و توسعه یافت. تحریم های داماتو در آن روزها از سوی اروپایی ها یک اقدام تقابلی و برهم زشت فضای تعامل گرایانه موجود تلقی شد و اروپا به جای تقابل، تعامل با کشور عزیزمان ایران را برگزید. این تعامل تا اوسط دهه 80 – حتی با وجود اینکه در این میان به یکباره از فعالیت های هسته ای کشور عزیزمان ایران رونمایی شد- یعنی تا زمانی که هنوز سیاست تعامل و تنش زدایی در دستور کار سیاست خارجی کشور عزیزمان ایران قرار داشت با وجود مخالفت آمریکایی ها از سوی اروپایی‎ها پی گرفته شد و حتی تروئیکای اروپا محور مهم مذاکرات پاریس و پایتخت کشور عزیزمان ایران در مورد مسئله هسته ای بود.

    همه چیز به استراتژی روحانی و ظریف برمی گردد ، اروپا در ماجرای برجام تا

    در سال های نهایی و آغازین دهه 80 و 90 شمسی دولت احمدی نژاد بر خلاف دولت پیش از خود سیاست تقابل جویانه را در پیش گرفت و با وجود اینکه اتحادیه اروپا به اصرار کانال دیپلماتیک را در مسئله هسته ای تحت هر شرایطی باز گذاشت، به ناچار با آمریکا هم مسیر شد و این همراهی پیش و بیش از آنکه به معنای گزینش آمریکا باشد، واکنشی در پاسخ به اولویت های امنیتی خود و سیاست های تقابل گرایانه کشور عزیزمان ایران بود. بنابراین، بدون اینکه بخواهیم نقش تاثیرگذار آمریکا را نادیده بگیریم، روندهای دو دهه گذشته نشان می دهد بیش از آنکه آمریکا بر روی گزینش های اروپا تاثیر قطعی و تعیین کننده داشته باشد، این گزینش و نوع کنش ما و همسویی یا ناهمسویی آن با اولویت های امنیتی و اقتصادی اتحادیه اروپا بوده است که بر روی جهت گیری و گزینش اروپایی ها در قبال کشور عزیزمان ایران تاثیرگذار بوده است.

    امروز یکبار دیگر جمهوری اسلامی کشور عزیزمان ایران سیاست تعامل همه جانبه با دنیا را برگزیده و نتیجه این سیاست حل مسئله هسته ای و رشد و توسعه مجدد روابط با اروپا و سایر نقاط دنیا هست. با این حال، دولت ترامپ یک سیاست تقابل جویانه نسبت به کشور عزیزمان ایران و برجام در پیش گرفته و حتی تحریم های جدیدی نیز علیه کشور عزیزمان ایران وضع نموده هست. در این میان، اروپایی ها تا به حال نشان داده ا ند که با آمریکا همراهی نمی کنند و حتی از استمرار برجام بدون آمریکا نیز سخن گفته اند. این بار هم به نظر می رسد بیش از آنکه آمریکا بر روی گزینش های اروپا تاثیرگذار باشد، این گزینش و نوع کنش ما و همسویی آن با اولویت های امنیتی و اقتصادی اروپایی هاست که آنان را با کشور عزیزمان ایران همراه ساخته هست. با این همه، این کنش اروپایی نه به معنای گزینش کشور عزیزمان ایران و رهاکردن آمریکا، بلکه به معنای گزینش تعامل گرایی به جای تقابل گرایی هست. اگر اروپایی ها امروز از برجام و توسعه روابط با کشور عزیزمان ایران دفاع می کنند به معنای گزینش کشور عزیزمان ایران و یا تقابل با آمریکا نیست بلکه به معنای گزینش تعامل به جای تقابل به عنوان مهم ترین نیاز امروز سیاست جهانی است.

    دو تجربه کنشگری متفاوتِ اروپای متعامل و اروپای متخاصم در برابر کشور عزیزمان ایران در دو دهه گذشته، این پرسش را پیش روی کارشناسان و تحلیل‌گران قرار داده است که آ

    اتحادیه اروپا برجام را به عنوان بزرگترین دستاورد دیپلماتیک خود، حاصل سیاست تعامل گرایی دوجانبه و چندجانبه می داند که به صلح و ثبات منطقه ای و جهانی کمک شایانی نموده هست. دفاع امروز اتحادیه اروپا از برجام نیز بر همین مبنا قابل ارزیابی است و همانگونه که آنها امروز به آمریکایی ها در مورد نقض یا خروج از آن هشدار می دهند، اگر کشور عزیزمان ایران نیز ناقض برجام باشد و یا از آن خارج شود با کمترین تردیدی می توان آینده نگری کرد که تصویر العمل ها معکوس خواهد شد.

    بنابراین، استمرار تعامل ما با اروپا و نگه داشتن آن در محور خودی جهت توسعه روابط و حفظ برجام و یا حتی فراتر از آن به عنوان اهرم فشاری جهت خنثی سازی سیاست های آمریکا، زیاد به نوع کنش خود ما و همسویی آن با اولویت های اروپا بستگی دارد تا به سطح و نوع روابط اتحادیه اروپا و آمریکا. از این رو، تجربه به ما نشان می دهد مادامی که جمهوری اسلامی کشور عزیزمان ایران سیاست تعامل سازنده را در دستور کار سیاست خارجی خود قرار دهد و از کارها ماجراجویانه و تقابلی دوری نماید، اروپایی ها در عین حال که ممکن است روابط خود را با آمریکا زیاد کردن یا کم کردن دهند، حتی با وجود فشارهای آمریکا دلیلی جهت تنش و تقابل با کشور عزیزمان ایران نمی بینند و به دنبال حفظ و توسعه روابط با کشور عزیزمان ایران نیز خواهند بود.

    همه چیز به استراتژی روحانی و ظریف برمی گردد ، اروپا در ماجرای برجام تا

    *کارشناس پرسشها اروپا و عضو هیئت علمی پژوهشکده مطالعات راهبردی

    واژه های کلیدی: اروپا | ایران | سیاست | آمریکا | آمریکایی | اخبار سیاست خارجی


    دانلود


    دانلود فایل ها

    نویسنده : blogzz

  • کتاب زبان اصلی J.R.R
  • دانلود رایگان کتاب از آمازون
  • تکست بوک
  • خرید کتاب انگلیسی
  • خرید کیندل آمازون
  • کتاب زبان اصلی
  • خرید کتاب زبان اصلی دانشگاهی
  • باکس کتاب
  • مانگا زبان اصلی
  • قیمت چاپ کتاب PDF
  • چاپ مانگا
  • رفتن به نوار ابزار